Čłowjekej

Wšowědźacy čłowječe,

płuwaš w poeziji swěta hač do morja hwězdow.

Na zemi widźiš jenož zwěrjata, kiž

pomjenuješ, hódnoćiš, ničiš ...

Tola něhdy tež chceš mloko pić,

z ćopłej wołmu so wobalić.

Tuž waž sej swojich mjeńšich bratrow,

přetož samo ty

na kóncu jenož zwěrjo sy.