Dawni rjekojoNa postamenće kamjentnym z pozłoćenym lisćom, kiž steji při haće slěbornym před wěčnym wopomnišćom, so pozběhuje postawa nad nimoducym ludom a hlada na njón zwysoka a kiwa jemu z křudom.
Tam hor'ka steji samotny rjek hižo mnohe lěta, a poddani jom' hołduja kaž za čas jeho knjejstwa, z bantami, girlandami a chwalospěwy wrješćo, wohnjostroj na swjate dny, a z ponižnosću pišćo.
Tam hor'ka je wón přeco stał, na wysokej tribunje, pod baldachinom prědował wo měrje a wo wójnje. Z přiměrjenym wotstawkom, za płotom, balustradu, so jewił ludej swojemu, kiž žebrješe wo hnadu.
A lud je jemu hołdował, je wobraz jeho pyšił z bantami, girlandami, so skradźu jenož tyšił. A dźensa takle hołduje tej kamjentnej figurje. To leži drje we ludźacej wotročej naturje.
Zaso so bliža swjate dny z juskom, hołkom, haru. Najpoddaniši poddany z elanom, połnej paru na postamenće kamjentnym złote lisćo čisći, zo so w haće slěbornym tysackrótnje błyšći. A hdyž so takle frinkoli, naraz wróblik přileći, na hłowje rjeka přizemi, trójce sej zafifoli, zady něšto wupušći a wjesele zas wotleći.
(Šeršeń 113. schadźowanka, 1987) |
