Tajny dyrdomdej

Jeje wóčce swěćitej

so pod měsačkom w horcej nocy.

Wón dołho hižo začuł njej'

muža přemóžace mocy.

Ze sylnej ruku zapřimnje,

ani mysle jeju njedźěli.

Zymnota ju přejědźe,

bjez stracha jemu dowěri.

Po wšěm ćěle njeličomne hubki

włóžne slědy zawostaja.

Wobkružejo jeje lubosćinske pupki

wšo dotalne na hrački staja.

So podać wulkej žadosći?

Wokomiki jeju swědomja.

We hłowje lute prašaki,

wuzdźić pak ju njemóža.

Wša zemja je dychać přestała

kaž by zbožo mylić ničo njemóhło.

Ćělna lubosć je nad nimaj dobyła,

na wěčne jeju potajnstwo.