Bajka wo libjatku

Prěni pospyt

Běše jónu libjatko.

Maćeri je wućekło,

kiž tam ćiše drěmotaše,

huško so wotsalowaše.

Skoro hač k wrotam běži,

za nimi pak dróha leži,

hdźež su awta, awtobusy

wěsta smjerć za małke husy.

Nazbožo pak widźał je

njezbožo so bližace

Haras, kiž nětk skoči k wrotam

a wuchowa libjo wottam.

Rano pak bě hospoza

zabyła na Harasa,

k žranju njej šće ničo měł,

tuž je libjo zešlapnył.

... njewěm, njeje to kusk brutalne za małke dźěći? Te wbohe libjo ...

Druhi pospyt

Běše jónu libjatko.

Maćeri je wućekło.

Haras je tež runje žrał,

libjo twochnyć njewidźał

won přez wulke dwórske wrota.

Libjo so po dróze mota.

Na kolesu ćeta Hana

borzdźi cyle wustróžana,

wali so a z nosom měri

cyłu dróhu - kosći štyri

złamała sej při tym je.

Dóchtyr spěšnje přijědźe.

Wuhladawši libjo pak

torhny wodźidło, zo znak

přewali so ambulanca

a nětk w bliskej rěce panca.

Dóchtyr so tam zatepi.

Bohudźak pak přežiwi

małke žołte stworjenčko,

kiž je zas dom' k mamje šło.

... mmmhh, poprawom 'šće je to hórje, tak dóstanu dźěći trawma ...

Třeći pospyt

Běše jónu libjatko.

Maćeri je wućekło,

kiž tam ćiše drěmotaše.

Huško so wotsalowaše

won přez wrota k wulkej dróze.

Tola widźo, zo strach hrozy,

skoči Haras k libjeću,

wumó je před wobruču.

Nětk mama hus pak wotući

a, psa z libjatkom widźawši,

so měrješe na Harasa,

zo tón so hnydom huški wzda.

Tak libjo měrnje wotrosće,

kačiznu do so tykaše.

Dwě lěće bu 'šće kormjena,

nětk wisa hus p'la rěznika

na hoce w předawarni

za eurow dwajatřiceći.

přebasnjenka po spěwje Gerharda Schöneho, "Das Entlein" (haj wšak, wěm, zo su kački něšto hinaše hač husy ...)